Εξήντα χιλιάδες CD έστησαν το λαμπερό «Τοπίο των αποβλήτων» 10/08/2011|ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ;  Οι καλλιτέχνες: Δύο νέες, ευφάνταστες Γαλλίδες. Τα υλικά: 60.000 πολύχρωμα δισκάκια CD. Ο χώρος: Οι παλιές εγκαταστάσεις της δημοτικής υπηρεσίας κηδειών του Παρισιού (600 τ.μ.). Το αποτέλεσμα: Ένα εντυπωσιακό, λαμπερό έργο τέχνης. Τίτλος του: «Τοπίο των αποβλήτων» (Waste Landscape). Σκοπός του: Να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για τα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργούν τα σκουπίδια, δίνοντας ταυτόχρονα μια άλλη διάσταση σε ένα μικρό, καθημερινό αντικείμενο. Γυαλιστερή θάλασσα από CD Μ΄ αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο η Clémence Eliard και η Elise Morin (αρχιτέκτονας και καλλιτεχνική διευθύντρια, αντίστοιχα) θέλησαν να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους στο φαινόμενο της συσσώρευσης τοξικών αποβλήτων – όπως τα CD – από την καταναλωτική κοινωνία μας. Συγκέντρωσαν λοιπόν χιλιάδες απούλητα CD από την Universal Music, τα ένωσαν με μεταλλικούς συνδετήρες (με τη βοήθεια του συνεργείου τους) και σκέπασαν με αυτά τους τεχνητούς λόφους που στήθηκαν στο δάπεδο του παρισινού χώρου τέχνης CentQuatre. Το έργο τους, που θα παρουσιάζεται στο κοινό μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου, θυμίζει γυαλιστερή θάλασσα από υδράργυρο, ασημένιους αμμόλοφους ή λέπια ενός γιγαντιαίου ερπετού. Καθώς κάθε δίσκος αντανακλά το φως υπό διαφορετική γωνία, όλη η μάζα μοιάζει να κινείται σε έναν λαμπερό κυματισμό, δημιουργώντας ανάμικτα συναισθήματα γοητείας και φόβου στον θεατή. Όσοι είδαν το πρώτο έργο των δύο γυναικών με τίτλο:» Κινητικό σύννεφο» (2009), όπου είχαν κρεμάσει εκατοντάδες ρολά κολλητικής ταινίας στο εσωτερικό μιας ορθόδοξης εκκλησίας, παίζοντας με το φωτισμό, μάλλον έχουν συνηθίσει στις παράξενες ιδέες τους. Τοξικά απόβλητα Όπως τονίζουν οι δύο Γαλλίδες, όσα από τα ψηφιακά αυτά μέσα αποθήκευσης δεν χρησιμοποιούνται, είναι καταδικασμένα να γεμίζουν τις χωματερές ως τοξικά απόβλητα ή να θάβονται. Παρά το γεγονός ότι η φύση τους είναι μεταλλική και πολυκαρβονική και η κατασκευή τους βασίζεται στο πετρέλαιο, δεν θεωρούνται σκουπίδια ηλεκτρονικού εξοπλισμού για ανακύκλωση. Έτσι, έχουν εφήμερη χρήση, ακολουθώντας τον παράλογο κύκλο του παράγω – χρησιμοποιώ – ξεφορτώνομαι.